നിശബ്ദം....

ഒരു സന്ധ്യപോലെ എല്ലാ പ്രഭാതങ്ങളും
എന്നേ കടന്നുപോയി
ആകാശത്തിന്‍റെ തളര്‍ച്ചയില്‍
വിറച്ചുമങ്ങി വിരിയുന്ന
തണുത്ത പനിനീര്‍പൂക്കളില്‍
ശലഭങ്ങളുടെ ചിറകടികള്‍
ഇതളുകള്‍ കൊഴിക്കുമ്പോള്‍
ഞാന്‍ മനസ്സിലാക്കട്ടെ..
ഇന്നത്തെ പോലെ
എല്ലാ ദിനങ്ങളും നിശബ്ദമായിരിക്കും...!!

തുഴയില്ലാ വഞ്ചി

തനിച്ചുമാത്രം സാധ്യമാകുന്ന
ഒരു യാത്രയാണ് ഓര്‍മ്മ
ഏകാന്തമായൊരു വഴിത്താരയിലൂടെ
സ്വന്തമായ ലോകത്ത് തനിച്ചുള്ള യാത്ര...
വേദനയുടെ തുളവീണ ഹ്രുദയവുമായി
തുഴയില്ലാ വഞ്ചിയില്‍
ഓര്‍മ്മകളുടെ
നിലയില്ലാകയത്തില്‍ പെട്ട് ഉഴറുമ്പോള്‍
ഒരു പ്രകാശഗോപുരവും
എനിക്ക് കാണാനാവുന്നില്ല..

നോവറിയാതെ നിനക്കായ്..

രാത്രിയുടെ വഴിയൊരുക്കി
എത്ര സന്ധ്യകള്‍ വന്നാലും..

എന്‍റെ മൂകമായ ദിനങ്ങളെ
പ്രണയിച്ചെത്ര രാത്രി കടന്നുപോയാലും..

കരിയിലകളെ നോക്കി
ചില്ലകളെത്ര കരഞ്ഞാലും..

എന്നിലെ കൂട് വെടിഞ്ഞ്
കിളികളെല്ലാം പറന്നകന്നാലും....
വെയില്‍ തിന്ന് ഞാന്‍
അഗ്നിയായാലും...

എന്‍റെ
അവസാന മിടിപ്പ് വരെ
ഞാനീ മണ്ണില്‍
നിനക്കായ് ആഴ് ന്നു നില്‍ക്കും....

എന്നിട്ടും
എന്തിനു നീ
കോടാലിതുമ്പ് മൂര്‍ച്ചകൂട്ടുന്നു...??



ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..