ഞാനൊരു മുസല്മാന്
പക്ഷേ,
ഉമ്മറകോലായില്
സന്ധ്യാദീപം തെളിയുന്ന
ആ വീട്ടില് എനിക്കൊരു അമ്മയുണ്ട്
അവര്ക്ക് ഞാനാരുമല്ലെങ്കിലും...
ഞാനൊരു മുസല്മാന്
പക്ഷേ,
അഞ്ചുനേരം നമസ്കരിച്ച്
മഗ് രിബിന് ഖുറാന് ഓതുന്ന
ആ വീട്ടില് എനിക്കൊരു ഉമ്മയുണ്ട്
അവര്ക്ക് ഞാനാരുമല്ലെങ്കിലും...
ഞാനൊരു മുസല്മാന്
പക്ഷേ,
ദിനവും കുരിശ്ശുവരച്ച്
മുട്ടുകുത്തി പ്രാര്ഥിക്കുന്ന
ആ വീട്ടില് എനിക്കൊരു അമ്മച്ചിയുണ്ട്
അവര്ക്ക് ഞാനാരുമല്ലെങ്കിലും...
കാരണം
അവരിലെല്ലാം
ഞാനെന്റെ ഉമ്മച്ചിയെ കാണുന്നു...!!
എല്ലാ സുഹ്രുത്തുക്കള്ക്കും കുടുംബത്തിനും ക്രിസ്തുമസ്സ് ആശംസകള്..!
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി...!
Saturday, December 24, 2011
ക്രിസ്തുമസ് ആശംസകള്...
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 12:50 PM 1 comments
Sunday, November 20, 2011
നിശബ്ദം....
ഒരു സന്ധ്യപോലെ എല്ലാ പ്രഭാതങ്ങളും
എന്നേ കടന്നുപോയി
ആകാശത്തിന്റെ തളര്ച്ചയില്
വിറച്ചുമങ്ങി വിരിയുന്ന
തണുത്ത പനിനീര്പൂക്കളില്
ശലഭങ്ങളുടെ ചിറകടികള്
ഇതളുകള് കൊഴിക്കുമ്പോള്
ഞാന് മനസ്സിലാക്കട്ടെ..
ഇന്നത്തെ പോലെ
എല്ലാ ദിനങ്ങളും നിശബ്ദമായിരിക്കും...!!
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 7:36 AM 0 comments
Saturday, November 19, 2011
തുഴയില്ലാ വഞ്ചി
തനിച്ചുമാത്രം സാധ്യമാകുന്ന
ഒരു യാത്രയാണ് ഓര്മ്മ
ഏകാന്തമായൊരു വഴിത്താരയിലൂടെ
സ്വന്തമായ ലോകത്ത് തനിച്ചുള്ള യാത്ര...
വേദനയുടെ തുളവീണ ഹ്രുദയവുമായി
തുഴയില്ലാ വഞ്ചിയില്
ഓര്മ്മകളുടെ
നിലയില്ലാകയത്തില് പെട്ട് ഉഴറുമ്പോള്
ഒരു പ്രകാശഗോപുരവും
എനിക്ക് കാണാനാവുന്നില്ല..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 9:42 AM 0 comments
Tuesday, November 15, 2011
നോവറിയാതെ നിനക്കായ്..
രാത്രിയുടെ വഴിയൊരുക്കി
എത്ര സന്ധ്യകള് വന്നാലും..
എന്റെ മൂകമായ ദിനങ്ങളെ
പ്രണയിച്ചെത്ര രാത്രി കടന്നുപോയാലും..
കരിയിലകളെ നോക്കി
ചില്ലകളെത്ര കരഞ്ഞാലും..
എന്നിലെ കൂട് വെടിഞ്ഞ്
കിളികളെല്ലാം പറന്നകന്നാലും....
വെയില് തിന്ന് ഞാന്
അഗ്നിയായാലും...
എന്റെ
അവസാന മിടിപ്പ് വരെ
ഞാനീ മണ്ണില്
നിനക്കായ് ആഴ് ന്നു നില്ക്കും....
എന്നിട്ടും
എന്തിനു നീ
കോടാലിതുമ്പ് മൂര്ച്ചകൂട്ടുന്നു...??
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 9:50 AM 1 comments
Tuesday, October 11, 2011
പാളം തെറ്റിയ ജീവിതങ്ങള്....
പാളം തെറ്റിയ ജീവിതങ്ങള്.... (എന്റെ കുഞ്ഞു ചിന്തകള്)
ഇന്നലെ എന്റെ തീവണ്ടി യാത്രയില് ഞാന് കണ്ടൊരു അമ്മ...ഭ്രാന്തിയായ അമ്മ കാലില് നിറയെ എന്നോ തേച്ച മഞ്ഞള് കട്ടപിടിച്ച് കിടക്കുന്നു..അഴുക്ക് പിടിച്ച നഖങ്ങള് നീണ്ടു വളര്ന്ന് കിടക്കുന്നു..ദുര്ഗന്ധം പരത്തുന്ന മുഷിഞ്ഞ വസ്ത്രം...ചിലപ്പോള് തല താഴ്ത്തിയും ചിലപ്പോള് പുറത്തേക്ക് നോക്കിയും ചിലപ്പോള് നിലത്ത് നിരങ്ങിയും അവ്യക്തമായ നോവിന് വേദനകള് മായ്ച്ചു കളയാന് നന്നേ പാടുപെടുന്ന പോലെ......എന്റെ ക്യാമറ കണ്ണുകള് മിന്നിയപ്പോള് തെല്ല് രൂക്ഷമായി അതിലും സൂക്ഷമായി അവരെന്നെ നോക്കി.. ഇവനും ഇനി എന്നെ ചൂഷണം ചെയ്യാന് വന്ന സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിയാണോ എന്നൊരു ഭാവത്തോടെ ഓര്മ്മകളിലെ ക്രൂരമായ മുഖങ്ങളില് എന്നെ തിരയുന്ന പോലെ തോന്നി എനിക്ക്...!!
എങ്കിലും അവര്ക്കരികില് വിപരീതദിശയില് അവരെ നോക്കി നിന്നു...എന്നെ വീണ്ടും നോക്കിയാല് എന്തേലും മിണ്ടാന് കഴിഞ്ഞാല് ഭക്ഷണമെങ്കിലും വാങ്ങികൊടുക്കാലോ എന്നു കരുതി...ഒരു ആണാണെങ്കില് ധൈര്യമായി അടുത്തു ചെല്ലാം പക്ഷേ പെണ്ണായിപോയില്ലേ...ഒന്നിനും വയ്യാത്ത അവസ്ഥ..എന്നാലും അവരുടെ ഒരു നോട്ടത്തിനായി ഞാന് കാത്തുനിന്നു.ഇച്ചിരികൂടെ അരികിലേക്ക് നീങ്ങി നിന്നു ഞാന് എങ്ങിനെങ്കിലും കണ്ണില് പെടട്ടെ എന്നുകരുതി.പക്ഷേ അവര് എന്നെ നോക്കിയതേയില്ലാ...ഞാന് നില്ക്കുന്ന ഭാഗത്തേക്കല്ലാതെ ബാക്കി എല്ലായിടവും നോക്കുന്നു....എനിക്കരികില് മാത്രം തല കുനിച്ച് നില്ക്കുന്നു....ചുണ്ടുകള് ഭ്രാന്തമായി പിറുപിറുക്കുന്നു...
അപ്പൊളേക്കും ആളുകള് ഇച്ചിരി മാറിനിന്ന് എന്നെയും അവരേയും മാറി മാറി നോക്കുന്നു......”ഒറ്റകയ്യന് ഗോവിന്ദചാമിയും അല്ലാത്ത ഞെരമ്പുരോഗികളും പൂങ്കാവനമാക്കിയ തീവണ്ടിയില് ഇതേതാ മറ്റൊരു ചാമി?..ഒരു ഭ്രാന്തിയെ പോലും വെറുതെ വിടില്ലെന്നോ...”
അവരെന്ന സമൂഹം എന്നെ നോക്കി പറയുന്ന പോലെ തോന്നി...നല്ല അടി നാട്ടില് കിട്ടാവുന്നതും കൊണ്ടും പല നാട്ടുകാരും പല സംസ്കാരക്കാരും ഒഴുകുന്ന തീവണ്ടിയിലെ സമിശ്ര അടി താങ്ങാനുള്ള ശക്തി ന്റ്റെ ശരീരത്തിനില്ലാത്തതുകൊണ്ടും...അവരുടെ ചിന്തകള് അവര്ക്കും എന്റെചിന്തകള് എനിക്കും വിട്ടുകൊണ്ട് ഞാന് തിരികെ എന്റെ സീറ്റില് ഇടം തേടി....
തീവിണ്ടിയിലെ ഫുഡ് കഴിക്കാന് ഇഷ്ടമില്ലാത്തതിനാല് യാത്രയില് കഴിക്കാന് വേണ്ടി കരുതിയിരുന്ന ഒരു പാക്കറ്റ് ഗുഡ് ഡേ ബിസ്കറ്റ് കയ്യിലെടുത്ത് കഴിക്കാന് നേരം...ആ അമ്മയുടെ ഒട്ടിയ വയറ് ഓര്മ്മയില് തെളിഞ്ഞു...എനിക്ക് വിശപ്പുണ്ട് പക്ഷേ കഴിക്കാന് തോന്നാത്ത അവസ്ഥ...”ബിസ്കറ്റ് കഴിച്ചാല് കൊളസ്ട്രോള് വരും “ എന്ന് മനസ്സിനെ സമാധാനിപ്പിച്ച് ബിസ്കറ്റ് പാകറ്റ് പുറത്തേക്ക് കളഞ്ഞു.....
ഭക്ഷണമില്ലാതെ ആ വിശപ്പിന്റെ വേദന അറിയാതെ ഒട്ടിയ വയറുമായ് പുലഭ്യം പറയാതെ പറഞ്ഞ് ഇഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന അമ്മയുടെ കാഴ്ച ഒരു വശത്ത്... ഭക്ഷണസാധനം നശിപ്പിക്കരുതെന്ന സത്യം അറിയുമായിരുന്നിട്ടും വിശന്നിട്ടും ചില നോവിന്റെ പേരില് ഭക്ഷണം വലിച്ചെറിഞ്ഞവന് ഒരു വശത്ത്... ‘‘ഇതുപോലെ എത്ര ഭ്രാന്തികള് ഭ്രാന്തന്മാര്..ഉത്തരേന്ത്യയില് ഇതൊക്കെ സര്വ്വ സാധാരണ കാഴ്ചയാണെന്ന്“ പറഞ്ഞ് പുച്ചിച്ച് ചിരിച്ചും കളിച്ചും കഴിച്ചും അവരുടെ വേദനയില് ഒതുങ്ങിയും ഒഴുകുന്ന സമൂഹം ഇതിനു നടുവിലൂടെ ഒഴുകുന്നു...ഞാനും അവരിലെ ഒരു കണ്ണിയാണെന്ന് തിരിച്ചറിയാന് അധികം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നില്ലാ....
ആ അമ്മയുടെ ഭ്രാന്തമായ നോവുകളുടെ ആഴം തേടി എന്റെ ചിന്തകളും ഞാനും തിരുവനന്തപുരത്ത് തീവണ്ടിയിറങ്ങി...ചുണ്ടില് തെറിവാക്ക് പുകയുന്നു... ഇനി ഞാനും ഭ്രാന്തനാണോ? എന്റെ ഉടുപ്പ് മണത്തുനോക്കി..ഇല്ലാ മുഷിയാന് തുടങ്ങിയിട്ടില്ല......മുന്നില് കാണുന്നവരെല്ലാം എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കുന്ന പോലെ...എന്നെ പുലഭ്യം പറയുന്ന പോലെ...ഇനി അവരും ഭ്രാന്തരാണോ....അല്ല ഭ്രാന്തില്ലാത്തവര് ആരാ അല്ലേ.?? എനിക്കും സമൂഹത്തിനും ഭ്രാന്തിളകിയിരിക്കുന്നു......
എന്നെ കണ്ടതും കൂട്ടുകാരന് ദാസ്..
ഭായ് എത്തിയോ..പെരുന്നാള് കഴിഞ്ഞു...ഓണം കഴിഞ്ഞു...ചിലവുണ്ടേ....
വൈകിയിട്ടെന്താ പരിപാടി....!!!
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി...
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 3:18 AM 4 comments
Friday, July 22, 2011
പ്രണയപുഷ്പം
നിനക്കും
എനിക്കുമിടയിലെ
ആര്ത്തലച്ചുപെയ്യുന്ന മഴയില്
ഞാനെന്റെ പ്രണയം ഒളിച്ചുവെച്ചു...
നിനക്കായ് വിരിഞ്ഞ
പനിനീര് പൂക്കളെല്ലാം
ഇതളുകള് പൊഴിച്ചു....
നിറം മങ്ങിയ
ഇതളുകള് കൊണ്ട്
ഞാനെന്റെ പ്രണയത്തെ
അലങ്കരിച്ചു...
നിനക്കായ് കാത്തുവെച്ച
മഴയെല്ലാം
അനാഥമായ് പെയ്തൊഴിഞ്ഞു.
നീയോ,
ആകാശചെരുവില്
നിറം മങ്ങിയ മഴവില്ലായ്
കണ്ണീര് പൊഴിക്കുന്നു....
ഞാനോ,
ഓരോ മഴയിലും
മൌനമായ് നിന്നെ തേടുന്നു...
എന്നിലെ പ്രകാശത്തെ
ഇരുട്ട് വിലപേശിയിരിക്കുന്നു
എനിക്ക് പോകാതെ വയ്യ
കാരണം,
വേര്പാടിന്റെ നാളുകളില്
വസന്തം പോലും
ശവം മണക്കുന്ന കാടാണ്...!!
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 10:53 AM 1 comments
Monday, July 18, 2011
..മഴയില് ഒരു ബസ്സ് യാത്ര....
ശാന്തമായി പെയ്യുന്ന
മഴയില് ഒരു യാത്ര..
ബസ്സിന്റെ തവിട്ടു കര്ട്ടനുകളെ
പറപ്പിക്കുന്ന കാറ്റ്...!
ദേഹത്ത് തെറിച്ചുവീഴുന്ന
മഴതുള്ളികള്..!
വഴിയിലേക്ക്
ചാഞ്ഞുനില്ക്കുന്ന
മരചില്ലകളുടെ എത്തിനോക്കല്...!
കൈയ്യെത്തിപിടിച്ച്
മഴ നനഞ്ഞ ചില്ലകളില് പതിയെ ഒന്നു തലോടി...
അല്പം തുള്ളികള് മുഖത്തേക്കും..,
ഹാ...എന്തൊരു സുഖം..!!!
വഴിയില് ഒരു കൌമാരക്കാരി
കുട ചെരിച്ച്,
ഇടം കണ്ണിട്ട് ബസ്സിലേക്ക് നോക്കുന്നു..!
ബസ്സില് കയറിയ
അവളുടെ നീളന് മുടിയിഴകളില് നിന്ന്
ഒരു മഴതുള്ളി
എന്നെ നോക്കി പ്രണയിക്കുന്നു...!!!
മനസ്സില് നിര്ത്താതെ മഴപെയ്യുന്നു..
മഴ....നനുത്ത മഴ...
ബസ്സിനുള്ളില്
വിളറിയ വെളിച്ചം..
യാത്ര തുടരുകയാണ്...
മഴയും തുടരുകയാണ്........
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 6:34 AM 3 comments
Sunday, July 17, 2011
ത്യാഗം...
നീ ത്യജിച്ചിടത്ത്
ഞാന് നില്ക്കുന്നു..
എന്നുള്ളില്,
നിനക്ക് തീ പിടിപ്പിക്കാം..
വിരഹത്തിന്റേയും
മരണത്തിന്റേയും ഇടവരമ്പില്,
വിഹ്വലമായ കുരിശുകളില്
എന്നെ തറയ്ക്കാം....
പക്ഷേ,
എന്റെ നിഴലിനെ നീ എന്തുചെയ്യും..?
നിന്റെ ആഴങ്ങളില്
വീണുടഞ്ഞ എന്റെ
മനസ്സിനെ നീ എന്തു ചെയ്യും..??
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 7:43 AM 1 comments
Friday, July 15, 2011
...എന്നെ തൊടരുത്...
അവളോട്
ഞാന് പറഞ്ഞു,
നക്ഷത്രങ്ങള്
ഉറങ്ങാത്ത രാവുകളില്
സ്നേഹത്താല്
ജനല് കടന്നെത്തി
എന്റെ മുറിവില്
തൊടരുത്..
എന്റെ മനസ്സില്
പ്രവേശിക്കരുത്...
പക്ഷെ....
മഴതുള്ളികള്
വീണു തണുക്കുന്ന
ഭൂമിയുടെ ധമനിയില്
മഴയില് നനഞ്ഞ്,
മഞ്ഞ ദളങ്ങള്
ഉള്ളിലൊതുക്കി,
വിടരാന് മടിച്ച് നിന്നപ്പോള്
അറിയാതെ
പറയാതെ
അവള് വന്നു തൊട്ടു
ഞാനുണര്ന്നു........
എന്നില് നിന്നും
ഒരു മഴതുള്ളി
അറിയാതെ
പറയാതെ
മണ്ണില് വീണലിഞ്ഞു...!!
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 8:34 AM 2 comments
Tuesday, July 5, 2011
പേയിളകിയ ജന്മം..
പേയിളകിയ ജന്മം..
ചിന്തകളില്
ഇന്നലേകളിലെ
വിശപ്പ് കടിച്ചുതിന്ന
ആമാശയം...
ആഴിയില് ശരീരം
ഊരിവെച്ചവന്റെ
അലമുറ...
അഗ്നിയില്
കുളിച്ചൊരുങ്ങിയ
പെങ്ങളുടെ ചാരം....
മഴ
പകര്ന്നു നല്കിയ
പ്രണയത്തിന്റെ നോവ്....
മഴയില്
ഒഴുകിപോകുന്ന
ഗുല്മോഹര് പൂക്കള്....
നിറം മങ്ങിയ
മനസ്സിന്റെ
വിളറിയ രോദനം....
ചിന്തകള്ക്ക്
പേയിളകുന്നു..
തെരുവിനു കല്ലെറിയാന്
നിന്നുകൊടുക്കാതെ,
അടുത്ത തിരയില്
മാഞ്ഞുപോകുന്ന
എന്റെ കാല്പാടുകള്
മാത്രം ബാക്കിയാക്കി
ഞാന് പോകുകയാണ്
ആഴിയുടെ ആഴങ്ങളില്
ഉറങ്ങാന്...................
ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി..
Posted by ഷെബി ഒരു മഴതുള്ളി... at 10:44 AM 6 comments